XXI KKE

Szanowni Państwo,

Mam zaszczyt zaprosić Państwa na XXI Krajową Konferencję Elektroniki, która odbędzie się w dniach od 05 do 09 czerwca 2022 roku w Darłowie.

Organizatorem konferencji jest Uniwersytet Morski w Gdyni, który kontynuuje tradycję spotkań naukowych rozpoczętą 20 lat temu przez Politechnikę Koszalińską.

Wzorem lat poprzednich na Konferencji odbędą się: sesje specjalne, prezentacje referatów plenarnych przygotowanych przez wybitnych naukowców oraz referaty zwykłe i prezentacje plakatowe.

Komitet Naukowy skupiający grono kilkudziesięciu wybitnych profesorów reprezentujących znaczące ośrodki naukowe w Polsce zamierza, podobnie jak poprzednio, zarekomendować wyróżnione prace do druku w renomowanych czasopismach naukowych, takich jak:

• Archives of Electrical Engineering
• Bulletin of the Polish Academy of Sciences
• International Journal of Electronics and Telecomunications
• Metrology and Measurements Systems
• Microelectronics International
• Opto-Electronics Review
• Przegląd Elektrotechniczny
• Przegląd Telekomunikacyjny
• Elektronika - konstrukcje, technologie, zastosowania
• Scientific Journal of Gdynia Maritime University

Gorąco zapraszam do udziału w XXI Krajowej Konferencji Elektroniki, spodziewając się ciekawych prezentacji oraz inspirujących spotkań, którym towarzyszyć będą owocne dyskusje prowadzone na sali obrad i w plenerze.

Przewodniczący Komitetu Naukowego KKE
prof. dr hab. inż. Janusz Zarębski

Sesje specjalne KKE 2022

Nauczanie elektroniki na poziomie akademickim zorientowane na aktywizację studentów

Organizatorzy:

• Prof. dr hab. inż. Adam Dąbrowski
  Politechnika Poznańska, Wydział Automatyki, Robotyki i Elektrotechniki,
  Zakład Układów Elektronicznych i Przetwarzania Sygnałów
• Dr hab. inż. Maciej Sibiński
  Politechnika Łódzka, Wydział Elektrotechniki, Elektroniki, Informatyki i Automatyki,
  Katedra Przyrządów Półprzewodnikowych i Optoelektronicznych

W ostatnich latach obserwuje się nowy, ważny etap rozwoju elektroniki jako dyscypliny nauki i technologii. Proces ten stał się motywacją do zorganizowania niniejszej sesji specjalnej, ponieważ wynika z niego potrzebna dalszej modernizacji procesu nauczania elektroniki.

Z jednej strony krzem jest wciąż najważniejszym materiałem półprzewodnikowym i można przewidywać, że ze względu na jego dostępność ten stan nie ulegnie zmianie. Jednak, z drugiej strony, w dalszym zwiększaniu skali integracji osiągnęliśmy barierę zarówno technologiczną jak i ekonomiczną. Dalszy wzrost integracji jest więc trudny a nawet niemożliwy ze względu na: zbyt duże koszty nowych procesów technologicznych, zbyt mały uzysk akceptowalnych układów i zbyt wyraźny proces ich degradacji wskutek starzenia. Można nawet powiedzieć, że w niezawodności i trwałości układów elektronicznych obserwujemy regres. Współczesne układy scalone nie są już w pełni sprawne a ich działanie ulega degradacji. Dlatego nowe muszą mieć nowe cechy: samo testowalność, samo naprawialność a nawet wewnętrzną sztuczną inteligencję.

W ostatnich latach rozwijają się szybko także technologie tzw. elektroniki elastycznej, drukowanej, noszonej a nawet implantowanej, tj. integrowanej z odzieżą a nawet bezpośrednio z ciałem.

Wobec dokonujących się zmian architektury układów i technologii elektronicznych nasuwają się pytania: jak na poziomie akademickim należy kształcić inżynierów elektroników, jak modernizować programy nauczania, jak dobierać proporcje pomiędzy technologią a elektroniką układową? W jakim stopniu nowe metody nauczania, np. nauczanie metodą rozwiązywania problemów (ang. problem-based learning), mogą być pomocne w nauczaniu elektroniki? Jakie specjalności w kształceniu elektroników powinny być w Polsce traktowane priorytetowo?

Jednocześnie wystąpienie stanu pandemii i związane z nim wymogi pracy i nauki zdalnej jak również reorganizacja procesu kształcenia wiąże się z szeregiem nowych ograniczeń i wymagań, które mogą być okazją do twórczej adaptacji pracy kadry dydaktycznej w celu wykorzystania nowych środków technicznych do aktywizacji studentów i wzbogacenia ich kompetencji i umiejętności.

Wspomniane powyżej uwarunkowania, jak również pojawiające się nowe formy dydaktyczne, związane zwłaszcza z nauczaniem problemowym, samoorganizacją i pracą w grupach interdyscyplinarnych mogą być wspaniałą okazją do wymiany doświadczeń pracowników uczelni i jednostek naukowych oraz studentów i absolwentów.

Wszystkich zainteresowanych sformułowanymi problemami zapraszamy do udziału w organizowanej sesji, której głównym celem jest prezentacja nowych pomysłów w nauczaniu elektroniki i przeprowadzenie dyskusji nt. Jak dzisiaj należy uczyć elektroniki tak, aby aktywizować studentów?

Prosimy o zgłaszanie prac dotyczących programów nauczania, metod kształcenia jak i prac o bardziej szczegółowym charakterze, np. dotyczących nauczania konkretnych zagadnień i przedmiotów na kierunku elektronika. Referaty prosimy przesyłać do organizatorów Krajowej Konferencji Elektroniki (kke@umg.edu.pl) oraz do organizatorów sesji prof. Adama Dąbrowskiego (adam.dabrowski@put.poznan.pl) i prof. Macieja Sibińskiego (maciej.sibinski[at]p.lodz.pl).

Fotonika i fotowoltaika na kanwie XXI wieku

Organizatorzy:

• Prof. dr hab. Agnieszka Iwan
  Akademia Wojsk Lądowych, Wrocław,
  Wojskowy Instytut Techniki Inżynieryjnej, Wrocław
• Prof. dr hab. inż. Ewa Schab-Balcerzak
  Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN w Zabrzu,
  Instytut Chemii, Wydział Nauk Ścisłych i Technicznych, Uniwersytet Śląski w Katowicach
• Dr hab. inż. Paweł Karasiński
  Politechnika Śląska, Gliwice
  Katedra Optoelektroniki

Zakres tematyczny sesji specjalnej obejmuje wybrane zagadnienia z zakresu fotoniki i fotowoltaiki w aspekcie min. bezpieczeństwa ekologicznego i energetycznego i ma charakter interdyscyplinarny.

W szczególności w zakresie zagadnień związanych z fotoniką zapraszamy do uczestnictwa osoby zajmujące się:

• materiałami nieorganicznymi i organicznymi,
• nanomateriałami,
• fotoindukowanymi zjawiskami w materiałach organicznych i nieorganicznych,
• czujnikami światłowodowymi i fotonicznymi,
• technologiami światłowodowymi,
• optyką zintegrowaną,
• fotoniką światłowodową,
• analizą teoretyczną i projektowaniem struktur fotonicznych,
• technologiami laserowymi,
• holografią i informatyką optyczną,
• optyką nieliniową i kwantową,
• optycznymi emiterami i detektorami.

Z kolei w zakresie zagadnień związanych z fotowoltaiką zapraszamy do uczestnictwa osoby zajmujące się tematyką dotyczącą:

• nieorganicznych i organicznych (polimerowych) ogniw słonecznych,
• hybrydowych ogniw słonecznych,
• krzemowych, barwnikowych, perowskitowych, kesterytowych, GaAs i bezfulerenowych ogniw słonecznych,
• superkondensatorów,
• baterii litowo-jonowych,
• nowych materiałów organicznych i nieorganicznych,
• nanomateriałów i kompozytów,
• technik wytwarzania warstw,
• metod enkapsulacji ogniw,
• recyklingu,
• ładowarek słonecznych,
• scyntylatorów,
• czujników,
• elastycznej elektroniki,
• analizy procesów i zjawisk,
• nowych układów pomiarowych i technik elektrochemicznych,
• aspektów ekologicznych,
• rozwiązań technologicznych,
• bezpieczeństwa energetyczne.

Podziękowania dla Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (NCBR) za wsparcie finansowe projektu pt.: „Wydajne i lekkie układy zasilające złożone z ogniwa słonecznego i baterii litowo-jonowej oraz ogniwa słonecznego i superkondensatora przeznaczone do zastosowań specjalnych” otrzymane w ramach Strategicznego programu badań naukowych i prac rozwojowych „Nowoczesne technologie materiałowe”. Umowa Nr TECHMATSTRATEG1/347431/14/NCBR/2018.

Tlenki szeroko-przerwowe i ich zastosowania

Organizator:

• Prof. dr hab. Marek Godlewski
  Instytut Fizyki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa

Materiały tlenkowe o szerokiej przerwie energetycznej to intensywnie badana klasa materiałów łączących cechy wysokiej transmisji optycznej w obszarze widzialnym, kontrolowanego przewodnictwa elektrycznego (w przypadku ZnO i TiO2 możliwe są warstwy o wysokim przewodnictwie) i, po odpowiednim domieszkowaniu, wydajnej emisji światła w szerokim zakresie spektralnym. Materiały te znajdują liczne zastosowania - od przezroczystych elektrod (fotowoltaika), jako tlenki podbramkowe w tranzystorach (wprowadzenie do elektroniki warstw HfO2 umożliwiło dalszą miniaturyzacji tranzystorów stosowanych w układach scalonych), w tranzystorach dla przezroczystej elektroniki, w nowych generacjach pamięci półprzewodnikowych, a także w całej gamie sensorów - piezoelektrycznych, akusto-optycznych, gazowych, chemicznych i biologicznych.

Interesującym faktem jest, ze te same tlenki, które intensywnie były badane do zastosowań elektronicznych, znajdują obecnie zastosowania w biologii i medycynie - jako warstwy antybakteryjne, pokrycia implantów i jako znaczniki fluorescencyjne umożliwiające wczesną detekcję zmian nowotworowych.

Tlenki domieszkowane metalami przejściowymi (z silnymi oddziaływaniami magnetycznymi) lub jonami ziem rzadkich (znaczniki fluorescencyjne) intensywnie badane były do zastosowań spintronicznych, a także opto-elektronicznych (wyświetlacze elektroluminescencyjne).

Zakres tematyczny sesji specjalnej obejmuje: technologię wytwarzania nanostruktur tlenkowych, metodykę ich badań, a także ich zastosowania w elektronice, fotowoltaice, opto-elektronice i medycynie.

Omówione będą najnowsze prace technologiczne wytwarzania cienkich warstw tlenkowych z wykorzystaniem technologii MBE i ALD, i warstw i nanocząstek tych materiałów wytwarzanych w procesie hydrotermalnym.

Omówione będą także wybrane zastosowania warstw tlenkowych w:

• pamięciach półprzewodnikowych,
• biologii i medycynie – w tym w implantologii,
• optyce, optoelektronice i fotowoltaice.

Komitet Naukowy KKE

Komitet Organizacyjny KKE