Rejestracja uczestników
Rejestracja uczestników w serwisie kke.umg.edu.pl zostanie otwarta 18.01.2022
Szanowni Państwo,
Mam zaszczyt zaprosić Państwa na XXI Krajową Konferencję Elektroniki, która odbędzie się w dniach od 05 do 09 czerwca 2022 roku w Darłowie.
Organizatorem konferencji jest Uniwersytet Morski w Gdyni, który kontynuuje tradycję spotkań naukowych rozpoczętą 20 lat temu przez Politechnikę Koszalińską.
Wzorem lat poprzednich na Konferencji odbędą się: sesje specjalne, prezentacje referatów plenarnych przygotowanych przez wybitnych naukowców oraz referaty zwykłe i prezentacje plakatowe.
Komitet Naukowy skupiający grono kilkudziesięciu wybitnych profesorów reprezentujących znaczące ośrodki naukowe w Polsce zamierza, podobnie jak poprzednio, zarekomendować wyróżnione prace do druku w renomowanych czasopismach naukowych, takich jak:
Gorąco zapraszam do udziału w XXI Krajowej Konferencji Elektroniki, spodziewając się ciekawych prezentacji oraz inspirujących spotkań, którym towarzyszyć będą owocne dyskusje prowadzone na sali obrad i w plenerze.
Przewodniczący Komitetu Naukowego KKE
prof. dr hab. inż. Janusz Zarębski
Rejestracja uczestników w serwisie kke.umg.edu.pl zostanie otwarta 18.01.2022
Przesyłanie artykułów jest możliwe wyłącznie przez serwis internetowy kke.umg.edu.pl, po zarejestrowaniu się (rejestracja i nadsyłanie artykułów od 18.01.2022)
Informacja o przyjęciu artykułu będzie dostępna w serwisie internetowym kke.umg.edu.pl, wyślemy ją również e-mailem.
Opłaty za uczestnictwo w konferencji należy dokonać w formie przelewu.
Faktury pro-forma można będzie pobrać z serwisu kke.umg.edu.pl
W ostatnich latach obserwuje się nowy, ważny etap rozwoju elektroniki jako dyscypliny nauki i technologii. Proces ten stał się motywacją do zorganizowania niniejszej sesji specjalnej, ponieważ wynika z niego potrzebna dalszej modernizacji procesu nauczania elektroniki.
Z jednej strony krzem jest wciąż najważniejszym materiałem półprzewodnikowym i można przewidywać, że ze względu na jego dostępność ten stan nie ulegnie zmianie. Jednak, z drugiej strony, w dalszym zwiększaniu skali integracji osiągnęliśmy barierę zarówno technologiczną jak i ekonomiczną. Dalszy wzrost integracji jest więc trudny a nawet niemożliwy ze względu na: zbyt duże koszty nowych procesów technologicznych, zbyt mały uzysk akceptowalnych układów i zbyt wyraźny proces ich degradacji wskutek starzenia. Można nawet powiedzieć, że w niezawodności i trwałości układów elektronicznych obserwujemy regres. Współczesne układy scalone nie są już w pełni sprawne a ich działanie ulega degradacji. Dlatego nowe muszą mieć nowe cechy: samo testowalność, samo naprawialność a nawet wewnętrzną sztuczną inteligencję.
W ostatnich latach rozwijają się szybko także technologie tzw. elektroniki elastycznej, drukowanej, noszonej a nawet implantowanej, tj. integrowanej z odzieżą a nawet bezpośrednio z ciałem.
Wobec dokonujących się zmian architektury układów i technologii elektronicznych nasuwają się pytania: jak na poziomie akademickim należy kształcić inżynierów elektroników, jak modernizować programy nauczania, jak dobierać proporcje pomiędzy technologią a elektroniką układową? W jakim stopniu nowe metody nauczania, np. nauczanie metodą rozwiązywania problemów (ang. problem-based learning), mogą być pomocne w nauczaniu elektroniki? Jakie specjalności w kształceniu elektroników powinny być w Polsce traktowane priorytetowo?
Jednocześnie wystąpienie stanu pandemii i związane z nim wymogi pracy i nauki zdalnej jak również reorganizacja procesu kształcenia wiąże się z szeregiem nowych ograniczeń i wymagań, które mogą być okazją do twórczej adaptacji pracy kadry dydaktycznej w celu wykorzystania nowych środków technicznych do aktywizacji studentów i wzbogacenia ich kompetencji i umiejętności.
Wspomniane powyżej uwarunkowania, jak również pojawiające się nowe formy dydaktyczne, związane zwłaszcza z nauczaniem problemowym, samoorganizacją i pracą w grupach interdyscyplinarnych mogą być wspaniałą okazją do wymiany doświadczeń pracowników uczelni i jednostek naukowych oraz studentów i absolwentów.
Wszystkich zainteresowanych sformułowanymi problemami zapraszamy do udziału w organizowanej sesji, której głównym celem jest prezentacja nowych pomysłów w nauczaniu elektroniki i przeprowadzenie dyskusji nt. Jak dzisiaj należy uczyć elektroniki tak, aby aktywizować studentów?
Prosimy o zgłaszanie prac dotyczących programów nauczania, metod kształcenia jak i prac o bardziej szczegółowym charakterze, np. dotyczących nauczania konkretnych zagadnień i przedmiotów na kierunku elektronika. Referaty prosimy przesyłać do organizatorów Krajowej Konferencji Elektroniki (kke@umg.edu.pl) oraz do organizatorów sesji prof. Adama Dąbrowskiego (adam.dabrowski@put.poznan.pl) i prof. Macieja Sibińskiego (maciej.sibinski[at]p.lodz.pl).
Zakres tematyczny sesji specjalnej obejmuje wybrane zagadnienia z zakresu fotoniki i fotowoltaiki w aspekcie min. bezpieczeństwa ekologicznego i energetycznego i ma charakter interdyscyplinarny.
W szczególności w zakresie zagadnień związanych z fotoniką zapraszamy do uczestnictwa osoby zajmujące się:
Z kolei w zakresie zagadnień związanych z fotowoltaiką zapraszamy do uczestnictwa osoby zajmujące się tematyką dotyczącą:
Podziękowania dla Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (NCBR) za wsparcie finansowe projektu pt.: „Wydajne i lekkie układy zasilające złożone z ogniwa słonecznego i baterii litowo-jonowej oraz ogniwa słonecznego i superkondensatora przeznaczone do zastosowań specjalnych” otrzymane w ramach Strategicznego programu badań naukowych i prac rozwojowych „Nowoczesne technologie materiałowe”. Umowa Nr TECHMATSTRATEG1/347431/14/NCBR/2018.
Materiały tlenkowe o szerokiej przerwie energetycznej to intensywnie badana klasa materiałów łączących cechy wysokiej transmisji optycznej w obszarze widzialnym, kontrolowanego przewodnictwa elektrycznego (w przypadku ZnO i TiO2 możliwe są warstwy o wysokim przewodnictwie) i, po odpowiednim domieszkowaniu, wydajnej emisji światła w szerokim zakresie spektralnym. Materiały te znajdują liczne zastosowania - od przezroczystych elektrod (fotowoltaika), jako tlenki podbramkowe w tranzystorach (wprowadzenie do elektroniki warstw HfO2 umożliwiło dalszą miniaturyzacji tranzystorów stosowanych w układach scalonych), w tranzystorach dla przezroczystej elektroniki, w nowych generacjach pamięci półprzewodnikowych, a także w całej gamie sensorów - piezoelektrycznych, akusto-optycznych, gazowych, chemicznych i biologicznych.
Interesującym faktem jest, ze te same tlenki, które intensywnie były badane do zastosowań elektronicznych, znajdują obecnie zastosowania w biologii i medycynie - jako warstwy antybakteryjne, pokrycia implantów i jako znaczniki fluorescencyjne umożliwiające wczesną detekcję zmian nowotworowych.
Tlenki domieszkowane metalami przejściowymi (z silnymi oddziaływaniami magnetycznymi) lub jonami ziem rzadkich (znaczniki fluorescencyjne) intensywnie badane były do zastosowań spintronicznych, a także opto-elektronicznych (wyświetlacze elektroluminescencyjne).
Zakres tematyczny sesji specjalnej obejmuje: technologię wytwarzania nanostruktur tlenkowych, metodykę ich badań, a także ich zastosowania w elektronice, fotowoltaice, opto-elektronice i medycynie.
Omówione będą najnowsze prace technologiczne wytwarzania cienkich warstw tlenkowych z wykorzystaniem technologii MBE i ALD, i warstw i nanocząstek tych materiałów wytwarzanych w procesie hydrotermalnym.
Omówione będą także wybrane zastosowania warstw tlenkowych w:
Prof. dr hab. inż. Janusz Zarębski
Przewodniczący Komitetu Naukowego KKEDr inż. Kalina Detka
Przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego KKEZarejestruj się na KKE!